Oranżerie

W XVII i XVIII w. wielkim powodzeniem cieszyło się wśród europejskich książąt kolekcjonowanie roślin południowych – w szczególności drzewek pomarańczowych. Kolekcje te nazywano »oranżeriami«. Były one symbolem statusu i służyły celom reprezentacyjnym. Nazwę przejęto z czasem na określanie budynku, w którym trzymane były rośliny. Za czasów Augusta Mocnego książęta obok gorzkich pomarańczy kolekcjonowali również mirty, wawrzyny, granaty i figi.
 

Duży wpływ na symboliczne znaczenie oranżerii miało ich nawiązanie do greckiego mitu o Heraklesie. Owoce cytrusowe uznawano za złote jabłka, które Eurysteusz kazał wykraść Heraklesowi z ogrodu Hesperyd. W ten sposób kolekcje roślin umożliwiały popularne w baroku utożsamienie ich posiadaczy z cnotami tego mitologicznego herosa.

W latach 1719 – 1726 powstały w Großsedlitz górna i dolna oranżeria. Około 1250 roślin znajdowało tu schronienie przed zimnem. Niestety zimą na przełomie 1928/29, prawdopobnie w wyniku usterki ogrzewania, ostatnie rośliny padły ofiarą mrozu.
Intensywna renowacja obydwóch budynków oranżerii umożliwiła w 1997 roku ponowny zakup w Toskanii 100 drzewek pomarańczowych. Od tego czasu od maja do czerwca pomarańcze zdobią dolny parter oranżerii. Nasadzone w równych rządach wzdłuż ścieżek podkreślają barokowych charakter ogrodu. Od października do kwietnia prawie 400 roślin doniczkowych spędza zimę w dolnej oranżerii w temperaturze 5 do 8°C. W miesiącach letnich, w górnej oranżerii odbywają się różnego rodzaju uroczystości.