Historia

W 1719 r.  hrabia August Christoph von Wackerbarth zlecił saksońskiemu mistrzowi budownictwa Christophowi Knöffelowi wybudowanie dla siebie reprezentacyjnej posiadłości na jesień życia. Großsedlitz – oddalone wówczas od Drezna o ok. dwie godziny drogi, nadawało się do tego idealnie. Ponieważ w budowę zaangażowanych było prawie 1000 żołnierzy, w 1720 udało się ukończyć zamek, rok później wyższą oranżerię.
W 1723 r. posiadłość z ogrodem nabył od byłego generała adiutanta saksońskiej armii August Mocny. Wackerbarth kontynuował wprawdzie oficjalnie budowę, ale teraz już według planów króla.

W Großsedlitz miała odbyć się uroczystość nadania polskiego Orderu Orła Białego. Z tej okazji konieczne było przygotowanie na terenie królewszczyzny miejsc dla 400 koni. Ponieważ zaplanowany przez von Wackerbartha ogród oraz zamek okazały się zbyt małe, cały kompleks poddano gruntownym przebudowom. Zamek i górna oranżeria przeznaczone zostały do rozbiórki. W zamian w centralnym miejscu zaplanowano kompleks zamkowy. Poza Köffelem do prac przy barokowym ogrodzie dołączyli Matthäus Daniel
Pöppelmann i Zacharias Longeluene. W 1727 r. ukończono budowę dolnej oranżerii, a ogród osiągnął swoją dzisiejszą powierzchnię. W tym samym roku August Mocny zorganizował w Großsedlitz po raz pierwszy święto nadania polskiego Orderu Orła Białego.

W kolejnych latach August Mocny stracił zainteresowanie swoimi saksońskimi zamkami. W 1728 r. zaniechał budowy zamku centralnego. W 1732 r. wszystkie prace budowlane prowadzone w Großsedlitz zostały wstrzymane. Nie ukończona została kaskada leśna, a teren ogrodu obejmuje zaledwie jedną trzecią planowanej powierzchni. Do roku 1756 syn Augusta Mocnego zorganizował uroczystość nadania Orderu Orła Białego w Großsedlitz jeszcze 12 razy.

W latach 1745 -1813 potyczki wojenne przyczyniły się do spowodowania na terenie ogrodu licznych szkód. W tym okresie rodzina królewska korzystała z Großsedlitz tylko sporadycznie, w związku z czym nie wprowadzano tam na bieżąco zmian dostosowujących obiekt do aktualnie obowiązujących gustów. Obszerne prace remontowe przeprowadzone zostały za czasów rządów króla Johanna. Przebudowana została dolna oranżeria, w której zamontowano nowoczesne centralne ogrzewanie ciepłym powietrzem. Zamek Friedrichtsburg został w 1871 r. rozebrany. Budowa nowego zamku nie była możliwa ze względów finansowych, dlatego dzisiaj stoi w ogrodzie jedynie skrzydło wschodnie. Po skrzydle środkowym i zachodnim zachowały się jedynie podpiwniczenia.
Zamek Friedrichsburg przemianowano na pałacyk Fryderyka.

Aż do roku 1928 w obydwóch oranżeriach przetrzymywane były rośliny doniczkowe, pochodzące częściowo jeszcze z czasów Augusta Mocnego. Zimą 1928/29 r. mróz zniszczył wszystkie rośliny. W latach 1918 – 1990 liczne podmioty prawne przeprowadzały co jakiś czas prace remontowe. Szczególna poprawa w pielęgnacji roślin i barokowych struktur nastąpiła dzięki Herrmannowi Schüttauf między rokiem 1929 a początkiem lat 50. To jemu zawdzięczamy również barwne obsadzenia rabat.

Po drugiej wojnie światowej nastąpiły kolejne prace restauracyjne. Jednak służyły one jedynie zatrzymaniu postępującego wyniszczania. W roku 1992 Ogród Barokowy Großsedlitz wszedł w posiadanie Wolnego Państwa Związkowego Saksonii i rozpoczęto intensywne prace remontowe i rekonstrukcyjne. Po zakończeniu prac przy dolnej i górnej oranżerii zakupiono 145 drzewek gorzkiej pomarańczy i 300 innych roślin doniczkowych. Rośliny zdobią latem ogród, dokładnie tak jak dawniej za czasów Augusta Mocnego. Großsedlitz posiada dzisiaj największą kolekcję drzewek gorzkiej pomarańczy w regionie niemieckojęzycznym. Drogocenne rzeźby zostały odrestaurowane i zastąpione kopiami. O uroczystości przyznania polskiego Orderu Orła Białego przypomina dzisiaj doroczny festyn w ogrodzie, odbywający się w pierwszy weekend sierpnia.